Gaur egun, itunpeko ikastetxe katolikoek euskal hezkuntza-sistemaren %35a osatzen dute (harritzeko kopurua hezkuntza sistema batean!); diktadura frankistaren babesarekin elizak garatu zuen hezkuntza sarea gure egunetara heldu da, demokraziaren botere publikoek esku-hartu gabe. Izan ere, ikastetxe horiek guztiak diru publikoz finantzatuak dira, baina kudeaketa pribatukoak, eliza katolikoaren kudeaketa, hain zuzen.
Bilbon orain, edozein momentutan EAEko edozein herritan gerta litekeena gertatzen ari da.
Está sucediendo ahora en Bilbo, pero podría ser en cualquier otro municipio de la CAV, en cualquier momento.
En este camino hemos crecido, y hemos generado redes porque, como dijimos desde el principio, no es un problema que afecte sólo a una ciudad o a una parte de nuestro territorio, es una cuestión que afecta a todo el sistema educativo vasco.
Bide horretan gero eta gehiago gara eta sareak sortu ditugu; izan ere, hasieratik esan dugun bezala, segregazioa ez da hiri bati edo lurraldearen zati bati bakarrik eragiten dion arazoa, euskal hezkuntza-sistema osoari eragiten diona baizik.
Arartekoaren eta Gipuzkoako Fiskaltzaren esanetan, 2018-19 ikasturtean, Hezkuntza Sailak modu irregularrean jokatu zuen; bai planifikazioan eta baita matrikulazioan ere.
Según el Ararteko y la Fiscalía de Gipuzkoa, en el curso 2018-19, el Departamento de Educación actuó de forma irregular, tanto en la planificación como en la matriculación.
Topagunearen izenean idaztea erraza ez bada ere, askotarikoak garelako, adostasunak lortu ditugu.
Baina, zer dela eta behar dugu horrenbeste eskola garraio? Nora ote doaz? Esango dizuet: etxetik gertu ez dauden ikastetxe pribatuetara doaz, egunero, milaka ikasle EAEn.
La cuestión es ¿por qué necesitamos tanto transporte escolar?, ¿a dónde van? Es sencillo: miles de alumnos y alumnas en la CAV van a colegios privados lejos de casa.
