Aitor Mendiak honako hau idatzi du BERRIAn argitaratuko iritzi artikulu batean: «Titulartasunak bere horretan segregazioa ez lukeela amaituko kontuan izanda, are antzuagoa bilakatzen du eztabaida. Segregazioa fenomeno konplexua eta multidimentsionala izanik, titulartasunak ez ezik beste zenbait faktorek ere eragiten dute». Horren harira gogoeta batzuk egin nahiko nituzke.
Izan ere, akordio politikoaren gako pribatizatzaile nagusia sistema ulertzeko moduan dago: erakunde autonomoz eta independentez osatutako sistema bat izango dugu, ikastetxeen «izaera propioa» ukiezina izango da, «deszentralizatua», produktuaren kalitatearen araberako baliabideak esleituko dituena (ez beharren arabera) eta izaera publikoa eta pribatua bateratzen saiatuko dena.
Hezkuntza Legearen Aurreproiektuak familiek ikastetxea aukeratzeko duten eskubidea aldarrikatzen du, baina Arartekoak berak interes orokorreko beste eskubide batzuen mende jartzen du eskubide hori, hala nola ekitatearen, bizikidetzaren, edo gizarte-kohesioaren mende, familien proportzio handi batek ez duelako hautatzeko aukerarik.
Entre los diferentes aspectos que aborda el anteproyecto de Ley de Educación, su principal y más preocupante novedad consiste en considerar a los centros privados-concertados parte del servicio público de educación. Se les concede un estatus similar al de los centros públicos, al equiparar la naturaleza de ambos por medio de malabarismos jurídico-financieros, como los «contratos-programa».
Lege-aurreproiektuan ez da zehazten nola bermatuko den doakotasuna itunpeko ikastetxeetan, eta sailburuak ez du zehaztu Eusko Jaurlaritzak neurririk hartuko duen kuotak jaitsi ez dituztelako.
Gutun hau idatzi dut Agustina Pontestak argitaratutakoari erantzunez. Ez Agustinari zuzenean (edo bakarrik) erantzuteko, baizik eta gure herriaren zati handi batek Partaideko ikastolen inguruan duen ustea behingoz desmuntatzeko.
Gaur egun, itunpeko ikastetxe katolikoek euskal hezkuntza-sistemaren %35a osatzen dute (harritzeko kopurua hezkuntza sistema batean!); diktadura frankistaren babesarekin elizak garatu zuen hezkuntza sarea gure egunetara heldu da, demokraziaren botere publikoek esku-hartu gabe. Izan ere, ikastetxe horiek guztiak diru publikoz finantzatuak dira, baina kudeaketa pribatukoak, eliza katolikoaren kudeaketa, hain zuzen.
EAEko hezkuntza-sistema inflexio puntu batean dago. Bildarratzen hitz eta irribarreez harago, ez dagoela ezer ez: eskola segregazioa eragiten duten pribatizazioari eta ikasleen baztertze dinamikei aurre egingo dien neurri eraginkorrik ez dago. Gizarte kohesioa ardatz dituen neurri errealak urgenteak dira.
El sistema educativo vasco se encuentra en un punto de inflexión. Más allá de las palabras y sonrisas de Jokin Bildarratz, no hay nada: no hay medidas efectivas que hagan frente a la privatización y a las dinámicas de exclusión del alumnado que provocan la segregación escolar. Las medidas reales centradas en la cohesión social son urgentes.
Topaguneak Legebiltzarrean izan duen parte-hartzearen laburpena. Vídeo resumen de la participación del Topagune en el Parlamento.
