27/09/2023
El proyecto es privatizador y no va a resolver el principal problema del sistema: la generación constante de segregación escolar debido a su dualidad. Será objeto de debate este otoño en el Parlamento Vasco.
El proyecto es privatizador y no va a resolver el principal problema del sistema: la generación constante de segregación escolar debido a su dualidad. Será objeto de debate este otoño en el Parlamento Vasco.
Sinestezina dirudien arren, inork ez du ikusi nahi gure hezkuntza-sistemaren elefante erraldoia. Nahiz eta begi-bistakoa izan, bere egitura bikoitzak dakarren hezkuntza-anomalia larria ezkutatu nahi digute, alegia, ikastetxe publikoek eta pribatu-itunduek osatzen duten proportzio bereko egitura paraleloa.
Aitor Mendiak honako hau idatzi du BERRIAn argitaratuko iritzi artikulu batean: «Titulartasunak bere horretan segregazioa ez lukeela amaituko kontuan izanda, are antzuagoa bilakatzen du eztabaida. Segregazioa fenomeno konplexua eta multidimentsionala izanik, titulartasunak ez ezik beste zenbait faktorek ere eragiten dute». Horren harira gogoeta batzuk egin nahiko nituzke.
Izan ere, akordio politikoaren gako pribatizatzaile nagusia sistema ulertzeko moduan dago: erakunde autonomoz eta independentez osatutako sistema bat izango dugu, ikastetxeen «izaera propioa» ukiezina izango da, «deszentralizatua», produktuaren kalitatearen araberako baliabideak esleituko dituena (ez beharren arabera) eta izaera publikoa eta pribatua bateratzen saiatuko dena.
Hezkuntza Legearen Aurreproiektuak familiek ikastetxea aukeratzeko duten eskubidea aldarrikatzen du, baina Arartekoak berak interes orokorreko beste eskubide batzuen mende jartzen du eskubide hori, hala nola ekitatearen, bizikidetzaren, edo gizarte-kohesioaren mende, familien proportzio handi batek ez duelako hautatzeko aukerarik.
Entre los diferentes aspectos que aborda el anteproyecto de Ley de Educación, su principal y más preocupante novedad consiste en considerar a los centros privados-concertados parte del servicio público de educación. Se les concede un estatus similar al de los centros públicos, al equiparar la naturaleza de ambos por medio de malabarismos jurídico-financieros, como los «contratos-programa».
Lege-aurreproiektuan ez da zehazten nola bermatuko den doakotasuna itunpeko ikastetxeetan, eta sailburuak ez du zehaztu Eusko Jaurlaritzak neurririk hartuko duen kuotak jaitsi ez dituztelako.
Gutun hau idatzi dut Agustina Pontestak argitaratutakoari erantzunez. Ez Agustinari zuzenean (edo bakarrik) erantzuteko, baizik eta gure herriaren zati handi batek Partaideko ikastolen inguruan duen ustea behingoz desmuntatzeko.
Gaur egun, itunpeko ikastetxe katolikoek euskal hezkuntza-sistemaren %35a osatzen dute (harritzeko kopurua hezkuntza sistema batean!); diktadura frankistaren babesarekin elizak garatu zuen hezkuntza sarea gure egunetara heldu da, demokraziaren botere publikoek esku-hartu gabe. Izan ere, ikastetxe horiek guztiak diru publikoz finantzatuak dira, baina kudeaketa pribatukoak, eliza katolikoaren kudeaketa, hain zuzen.
EAEko hezkuntza-sistema inflexio puntu batean dago. Bildarratzen hitz eta irribarreez harago, ez dagoela ezer ez: eskola segregazioa eragiten duten pribatizazioari eta ikasleen baztertze dinamikei aurre egingo dien neurri eraginkorrik ez dago. Gizarte kohesioa ardatz dituen neurri errealak urgenteak dira.
